درد

1. ناپسند
2. آزمایشی
3. انتخابی
درد های قابل اجتناب هستند ؛ مجموعه اعمالی را شامل می شود که علم و اخلاق از آن گریزان هستند نظیر : قتل ، دعوا ، پارتی بازی و .. که می بایست از آنها دوری کرد .
درد هائی غیر قابل اجتناب هستند و تقدیر آنها را نصیب ما می کند ؛ به همین جهت نتیجه آنها گاها خوب یا بد است .
درد ها هنگامی قابل پذیرش هستند که در قبال پذیرش آن ، چیز گرانبها تری در اختیار ما بگذارند . در دین اسلام هیچ چیز به اندازه تقرب به خداوند ارزشمند نیست . همان چیزی که علت آفرینش بیان شده است . در نتیجه هر دردی که سرانجامش به او منتهی شود قابل استقبال و تحمل خواهد بود . تقرب بدون درد میسر نیست ؛ زیرا بشر برای اثبات بندگی خود ناگزیر مجبور به تحمل درد است . از جمله درد های پسندیده و سفارش شده می توان به سختی کشیدن در طلب علم ، سختی برای عبادت و یا خدمت به مردم و تحمل سختی برای آسایش دیگران اشاره کرد .
درد دارای دو بعد است ظاهری و روحانی . درد هائی که روح را می آزارد بعد دیگر همان درد های ظاهری و مادی هستند . هر درد برای تأثیر گذاری نیازمند مسببی خاص است که در قالبی مادی ظهور می یابد و با گذر از جسم ، با تغییر ماهیت ، در روح افراد نفوذ می کند ؛ نفس راحت طلب انسان نیز به طور غریزی واکنش نشان داده و آن را دفع می کند . اگر گاهی نیز لذتی از درد کشیدن هست مربوط به درد نیست ؛ زیرا نفس هیچ انسانی با درد خو نمی گیرد و به آن عادت نمی کند ؛ بلکه تنها شیوه تحمل کردن آن را می آموزد و از فکر دستیابی به نتیجه مورد نظرش خوشحال می شود . درست مانند مجاهدی که سال هائی طولانی را در میدان های نبرد سپری کرده ولی همچنان از جنگ و خونریزی گریزان است و لذت او از رزمیدن تنها با تفکر پیرامون نتایج اخروی و دنیوی جهاد حاصل شده است .
شرط پیشرفت و وسعت یافتن روح انسان ، برطرف کردن درد های ناپسند ، تحمل درد های انتخابی و صبر بر درد های آزمایشی تا هنگام برطرف شدن آنهاست . حال این درد می تواند یکی باشد و یا چندین درد هم زمان یا پشت سر هم که فرد را آماده مراحل بعدی خواهند کرد . به طور کلی زندگی یعنی درد کشیدن . از درد ها نمی توان گریخت ؛ کسی که از دردی می گریزد ، به درد های جدیدی مبتلا می شود و کسی که دردی را انتخاب می کند ، در آن زمینه ، درد های بیشتری به او مراجعه می کنند .
ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : mndm_88
/س